Πραγματικά, αισθάνεται κανείς σεβασμό απέναντι σε ανθρώπους που δεν έχουν επιλέξει την εύκολη λύση των φαρμάκων ή του κουκουλώματος των προβλημάτων τους και έχουν δεσμευτεί να βοηθήσουν τον εαυτό τους, καθισμένοι απέναντι σε έναν άγνωστο έως εκείνη τη στιγμή άνθρωπο, μιλώντας για τη ζωή τους ,τις δυσκολίες , τα λάθη και τις σχέσεις τους με ειλικρίνεια. Τους δίδεται, τότε, μία ευκαιρία να συστήσουν εκ νέου τον εαυτό τους σε έναν άνθρωπο που τους γνωρίζει στο σήμερα και που βρίσκεται εκεί για να τους καθρεφτίσει αυθεντικά, χωρίς προκαταλήψεις ή συμφέρον. Η εμπειρία αυτή στόχο έχει την ανάδειξη της αυτογνωσίας και κατ΄ επέκταση της αυτοεκτίμησης. Δηλαδή, συχνά πρόκειται για την αναζήτηση ταυτότητας, την αναζήτηση πιο ποιοτικών στενών διαπροσωπικών σχέσεων ή ενός πιο ουσιαστικού νοήματος ζωής.
Πολλοί από τους θεραπευόμενους, ίσως οι περισσότεροι, έρχονται με ένα σύμπτωμα που εμποδίζει στην καθημερινότητά τους : κρίσεις πανικού, ταχυπαλμίες, σωματικοί πόνοι που δε μπορούν να διαγνωσθούν ιατρικά, άγχος, έντονα συναισθήματα θυμού ή αντίθετα συνεχιζόμενη θλίψη ή αδυναμία, διαταραχές διατροφής, ύπνου, συμπεριφοράς, επίμονες αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό ή το μέλλον κι άλλα αντίστοιχα που εμποδίζουν ,σε ένα βαθμό, τη λειτουργικότητά τους. Συχνά, επίσης, επισκέπτονται το γραφείο του ψυχολόγου έφηβοι και παιδιά, συνοδευόμενοι από τους γονείς τους.
Λαμβάνοντας, λοιπόν, υπ΄ όψιν τα παραπάνω, ανεξάρτητα από το λόγο που έχει επισκεφθεί ένας άνθρωπος, ένα ζευγάρι ή μία οικογένεια έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας , η επίσκεψη αυτή μπορεί να αποτελέσει κομβικό σημείο στην ποιότητα των σχέσεων, την πορεία και τη νοηματοδότηση της ζωής. Και το πιο αισιόδοξο μήνυμα είναι ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι παύουν να θεωρούν ταμπού τον ψυχολόγο και προβληματικούς όσους απευθύνονται σε αυτόν. Άλλωστε, όπως απαντώ σε πολλά παιδιά που με ρωτούν : ‘Δηλαδή, τι δουλειά κάνει ο ψυχολόγος?’, ‘Μα, προσπαθεί να κάνει τους ανθρώπους πιο χαρούμενους....!’
