Πρόκειται για μια αναπτυξιακή διαταραχή, η εμφάνισή της οποίας στα αγόρια είναι τέσσερις φορές πιθανότερη από ότι στα κορίτσια. Κάθε άτομο με ΔΑΦ παρουσιάζει διαφορετικό προφίλ με δυνατά και αδύνατα σημεία και διαφορετικές συμπεριφορές.
Δε συνδέεται με παθητικότητα ή ψυχρή στάση των γονέων, όπως είχε υποστηριχθεί στο παρελθόν και είχε ενοχοποιήσει πολλούς γονείς. Φαίνεται ότι υπάρχει γενετική βάση, πιθανότατα οφείλεται σε διαφορετικότητα στον εγκέφαλο, ωστόσο πολλές έρευνες έχουν καταλήξει σε πολλά πορίσματα, ώστε δεν έχει ξεκάθαρα συνδεθεί με κάποιο συγκεκριμένο γονίδιο ή κάποια ορμόνη σε όλες τις περιπτώσεις.
Εκπαίδευση Γονέων Πρόγραμμα CYGNET
Έχει παρατηρηθεί ότι τα ποσοστά των ΔΑΦ έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτό πιθανώς οφείλεται αφενός στην ευαισθητοποίηση των γονέων και των εκπαιδευτικών που έγκαιρα εντοπίζουν τη διαφορετικότητα, αφετέρου στη διεύρυνση του φάσματος από τους ειδικούς, στο οποίο πλέον συμπεριλαμβάνονται ο Αυτισμός, το Σύνδρομο Asperger και ο Αυτισμός Υψηλής Λειτουργικότητας.
Σύμφωνα με την πρόσφατα αναθεωρημένη έκδοση του διαγνωστικού εγχειριδίου DSM-5 οι ΔΑΦ ελέγχονται με βάση τη σοβαρότητα και το είδος των συμπτωμάτων. Τα συμπτώματα, λοιπόν, των ατόμων με ΔΑΦ συνίστανται σε δυσκολίες στην κοινωνική επικοινωνία, στην παρουσία επαναληπτικών, στερεοτυπικών συμπεριφορών και ενδιαφερόντων καθώς και σε αισθητηριακές δυσκολίες.
Η σοβαρότητα των συμπτωμάτων είναι εκείνη που καθορίζει το προφίλ κάθε ατόμου. Η εικόνα του διαρκώς αποσυρμένου παιδιού που αποφεύγει κάθε κοινωνική επαφή σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύει όλα τα άτομα με ΔΑΦ. Είναι πολύ πιθανό στο περιβάλλον μας να υπάρχουν άτομα με ήπια συμπτώματα αυτιστικού φάσματος, την παρουσία των οποίων δεν έχουμε καν υποψιαστεί.
Οι δυσκολίες γενικά εντοπίζονται στις κοινωνικές σχέσεις μέσα από αποσυρμένη, παθητική, ιδιόρρυθμη ή πολύ τυπική συμπεριφορά, δυσκολία στην ενσυναίσθηση, δηλαδή στο να μπορεί κανείς να μπει στη θέση του άλλου, αναστάτωση με την αλλαγή στη ρουτίνα, δυσκολία στην αναπτυξη φαντασίας, εξαιρετική μνήμη, αισθητηριακές δυσκολίες.
Είναι εύκολο να διαπιστώσει κανές ότι οι γονείς που έρχονται αντιμέτωποι με τη διάγνωση του Αυτισμού βιώνουν ταυτόχρονα ποικίλα συναισθήματα: έκπληξη, θλίψη, ενοχές, δυσπιστία, ανακούφιση - επιβεβαίωση, κατάθλιψη. Η στήριξη κι ενημέρωση των γονέων σχετικά με τη φύση και την έκταση των δυσκολιών και δεξιοτήτων του παιδιού τους, η διαχείριση των δικών τους συναισθημάτων και η συμβουλευτική σε βασικά καθημερινά θέματα που αφορούν τη ζωή των παιδιών και
την πρόοδο τους κρίνεται απαραίτητη. Βασικός στόχος είναι οι γονείς να εμπιστευτούν τον εαυτό τους στην ικανότητά τους να κατανοήσουν και να διαχειριστούν τις ανάγκες των παιδιών τους, ώστε να επικοινωνήσουν και να σχετισθούν αυθεντικά μαζί τους.
Τις ανάγκες αυτές των γονέων έρχεται να καλύψει το πρόγραμμα CYGNET, ένα εργαλείο που έχει σχεδιαστεί για να ενημερώσει τους γονείς τι είναι ο Αυτισμός, ποιες είναι οι δυσκολίες και οι δεξιότητες των παιδιών τους, να τους βοηθήσει να κατανοήσουν τη συμπεριφορα των παιδιών τους και να τη διαχειριστούν. Το πρόγραμμα εφαρμόζεται από πιστοποιημένους επαγγελματίες ψυχικής υγείας, οι συναντήσεις είναι 6 ή 7 στον αριθμό , με συχνότητα περίπου μία ανά μήνα και οι ομάδες είναι από οκταμελείς έως δωδεκαμελείς. Το πρόγραμμα CYGNET παρουσιάζεται στο 'Λόγος & Γραφή' και οι εγγραφές ξεκινούν στην 1η Σεπτεμβρίου. Παράλληλα, έχει προγραμματιστεί η διοργάνωση σεμιναρίων για επαιδευτικούς , με βάση τοπρόγραμμα CYGNET. Στόχος των δράσεων αυτών είναι να κατανοήσουμε εμείς τα παιδιά με Αυτισμό, αντί να ζητάμε διαρκώς από εκείνα να προσαρμοστούν στον κόσμο όπως τον έχουμε ορίσει. Όπως έχει καταλήξει ο Tony Attwood , έχοντας δουλέψει πάρα πολλά χρόνια με άτομα με ΔΑΦ :'Βλέπω τα άτομα με Αυτισμό σαν ζωηρόχρωμες πινελιές στον καμβά της ζωής'. Ας τα γνωρίσουμε, λοιπόν , καλύτερα και ας τους επιτρέψουμε να μας εμπλουτίσουν...
Βιβλιογραφία : CYGNET PROGRAMME
